خانواده بزرگ نفت در گوشه گوشه ایران، بدون اینکه شناخته شده باشند، تحولات و تاثیرات بزرگی بر جامعه پیرامونی خود دارند. نیروهایی فعال و اثرگذار که در کنار مسؤولیت های مهم و اجرایی خود، نهاد خانواده را زنده و شاد نگه می دارند و همزمان با محیط پیرامونی، به بهترین شکل همراهی می کنند. محمد جواد علی بابایی، کارشناس آزمایشگاه در بیمارستان توحید جم و استاد خوشنویسی در همین شهرستان، یکی از اعضای خانواده بزرگ صنعت نفت است که خود، همسر و فرزندانش افرادی هنرمند و موفق هستند. نشریه «مشعل» با علی بابایی و همسر هنرمند ایشان گفت وگویی انجام داده که در ادامه می خوانید.
محمد جواد علی بابایی، کاردان علوم آزمایشگاهی است و از سال 1375 در بهداشت و درمان صنعت نفت مشغول به کار شده و هم اکنون به عنوان کارشناس آزمایشگاه در بیمارستان توحید جم فعال است. او می گوید، از دوران کودکی و در مکتبخانه که قرآن را یاد می گرفته، با قلم و لوح چوبی، خوشنویسی را یاد گرفته و به آن علاقه مند شده و در سال های بعد در سفر به شیراز و تهران، به کلاس های آموزش خوشنویسی رفته و آن را ادامه داده است.
او که درجه استادی در رشته خوشنویسی را از انجمن خوشنویسان دارد و از سال 96 این رتبه را به دست آورده، می گوید: «از 25 سال قبل تاکنون، کلاس آموزش خوشنویسی را در جم دایر کرده ام که تعداد زیادی از شهروندان و همکاران نفتی برای آموزش مراجعه داشته اند.»
علی بابایی می گوید، در این سال ها تعداد زیادی از همکاران و فرزندان آنها شاگردش بوده اند و تا امروز بیش از 30 نفر از دوره ممتاز و 8 نفر از دوره فوق ممتاز فارغ التحصیل شده اند و استاد تعدادی از کلاس های خوشنویسی در شهرستان جم و شهرهای اطراف، از شاگردان او هستند.
این کارمند صنعت نفت با اشاره به اینکه در این سال ها بیش از 10 نمایشگاه انفرادی و 15 نمایشگاه جمعی در استان های بوشهر، فارس، تهران، مشهد و... داشته است، می افزاید: «مقام اول جشنواره کتابت استان فارس و مقام اول جشنواره خوشنویسی خلیج فارس از جمله موفقیت هایی است که کسب کرده ام.»
او به استعداد خانوادگی خود در حوزه خوشنویسی و شعر و ادب نیز اشاره و تصریح می کند:« پدرم در حوزه شعر، ادب و هنر فعال بود و خیلی مرا به ادامه این مسیر تشویق می کرد. من هم تلاش کردم این هنر در خانواده ما ادامه پیدا کند. به همین دلیل از همان ابتدای ازدواج، همسرم را در آموزش هنر تذهیب همراهی کردم و هر دو هفته یکبار او را به شیراز می بردم تا در کلاس های آموزش تذهیب شرکت کند و هم اکنون 15 سال است که آموزش تذهیب را در جم انجام می دهد.»
علی بابایی می افزاید: «همسرم از کودکی به نقاشی و گلدوزی علاقه داشته و این هنر را در بزرگسالی هم دنبال کرده است؛ اما با یادگیری تذهیب به این سمت گرایش پیدا کرد و چون خوشنویسی و تذهیب، سنخیت زیادی با هم دارند، این هنر را برای ادامه راه برگزید.»
این عضو خانواده بزرگ صنعت نفت با اشاره به دو فرزند پسر خود که در رشته های معماری و طراحی صنعتی مشغول به تحصیل هستند، می گوید: «یکی از پسرها به خوشنویسی علاقه داشت و این هنر را تا دوره ممتازی دنبال کرد و دیگری نیز بعد از طی مراحل اولیه خوشنویسی به ساز ویولون علاقه مند شد و نواختن این ساز را ادامه داد.»
او به تاثیر روانی که هنر خوشنویسی بر محیط کاری خود و همکارانش داشته اشاره می کند و می گوید:«این هنر به دلیل سال ها تمرین و تجربه، روح انسان را صیقل می دهد و نرم می کند. خاصیت هنر این است که بر شخصیت و رفتار افراد و اطرافیان او تاثیر مستقیم می گذارد. در این سال ها هم تعداد زیادی از همکاران و فرزندان آنها به دلیل ارتباط های کاری، به هنر خوشنویسی و شعر و ادب علاقه مند شده اند.» علی بابایی که مسوولیت انجمن خوشنویسان شعبه جم را نیز بر عهده دارد ، می گوید ، در این سال ها در کنار هنر خوشنویسی به شعر و ادبیات هم علاقه داشته و در کلاس های خوشنویسی خود، آموزش و جلسات شعر و ادب و مثنوی خوانی هم برگزار کرده است.
او می افزاید: «ساکنان شهر جم و شهرک های آن که از کارکنان نفت هستند و همچنین مردم بومی منطقه، استعداد زیادی در هنر خوشنویسی دارند و کلاس های شعر، ادبیات، خوشنویسی و تذهیب با استقبال زیادی رو به رو می شود و در حال حاضر کلاس های تابستانی زیادی در حال برگزاری است.»
همسرم 5 سال برای کلاس های تذهیب همراهم بود
زلیخا علی بابایی، دست کمی از آقای علی بابایی ندارد و در رشته تذهیب، هنرمندی تمام عیار شده و کار آموزش این رشته هنری را در شهرستان جم انجام می دهد. خانم علی بابایی با اشاره به علاقه ای که از کودکی به نقاشی و گلدوزی داشته است، می گوید: «از کودکی روی خاک، آرد و هر چیز دیگری نقاشی می کردم و گلدوزی روی متکا، لحاف، پارچه، لباس و... را انجام می دادم؛ اما بعد از ازدواج، با کمک و حمایت همسرم با هنر تذهیب آشنا شدم و این رشته هنری را ادامه دادم.»
او می گوید، حدود 5 سال کلاس های آموزشی را در شیراز و تهران گذرانده و در این مدت، همسرش همراهی اش کرده است. او می افزاید: «همسرم بسیار تلاش کرد تا در این رشته هنری پیشرفت کنم و خوشحالم که امروز به کمک هم هنر خوشنویسی و تذهیب را به مردم و جوانان معرفی می کنیم.»
زلیخا علی بابایی می گوید: «تا قبل از کرونا و تعطیل شدن کلاس ها، استقبال از کلاس های آموزش تذهیب بیشتر بود؛ اما در این دو سه سال استقبال کم شده است.»
او می افزاید: «هنر و رشته های هنری مثل تذهیب، بین مردم عادی چندان شناخته شده نیستند و بسیاری از افراد آن را با نقاشی اشتباه می گیرند؛ اما من خوشحالم که در این سال ها تلاش کرده ام تا این رشته هنری را به بخشی از جامعه معرفی کنم.»
البته خانم علی بابایی، علاوه بر کلاس های آموزش تذهیب که در جم فعال است، کارهای مربوط به خانه و امور خانوادگی را هم به عهده دارد و گاهی به دو پسر خود که در تهران مشغول تحصیل هستند، سر می زند. او که یک سرگرمی و مسؤولیت دیگری هم دارد، می گوید: «کار بازسازی یک خانه باغ قدیمی را شروع کرده ام و می خواهم همه بخش های قدیمی و با ارزش آن را حفظ و بازسازی کنم؛ اگرچه این کار وقت زیادی می گیرد؛ اما تلاش می کنم خودم بالای سر کار باشم تا زودتر به نتیجه برسد.»