گپ و گفتی با دکتر آرام پیله رودی با سابقه ترین پزشک بیمارستان نفت خارگ /خارگ خانه دوم من است.

ضمن سلام و تشکر از حضور شما لطفا بیوگرافی خودتان را برای مخاطبین عنوان فرمائید .

آرام پیله رودی متولد مهرماه ۴۷ در تهران ، تحصیلات ابتدایی و متوسطه  خود را در دبیرستان البرز به پایان رسانده و در سال ۶۶ پس از کسب دیپلم تجربی در همان سال در کنکور سراسری با کسب رتبه ۷۷ در منطقه یک (آزاد )در دانشگاه علوم پزشکی تهران در رشته پزشکی پذیرفته شدم و پس از پایان تحصیلات و طی دوره سربازی در اردیبهشت ماه ۷۶ وارد جزیره خارگ  با خاکی دامنگیر شدم . و تا الان پس از گذشت ۲۳ سال در خدمت مردم بسیار خوب و مهربان جزیره بودم.

- لطفا از خانواده خود و نحوه تحصیلتان بیشتر بگوئید .

همسر من دکتر مه سیما کواری متخصص زنان در خدمت مردم جزیره هستند و دخترم سارا در حال ادامه تحصیل  می باشد.

چطور شد که به سمت پزشکی و تنش های این شغل رفتید ؟

پزشکی در حقیقت با استفاده از دستاوردهای سایر علوم مانند فیزیک ، شیمی ، ریاضیات و ... یک بستر مناسب را جهت ایجاد روشهای هدفمند ارتقاء سلامتی انسان فراهم می آورد .

 این استفاده از تمام جزئیات برای پرداختن به هدفی کلی و جامع از دیرباز برای من بسیار جذاب بود و ناخوداگاه به این سمت کشیده شدم .

احساس رضایت شغلی که از بهبود بیماران به انسان دست می دهد اثر بسیار لذت بخشی بر جای میگذارد که تنش های ناشی از این شغل را از بین می برد.
چرا خارگ را برای ادامه کار انتخاب کردید و از چه سالی وارد خارک شدید؟

از هشتم اردیبهشت ماه سال 1376 وقتی وارد جزیره خارک شدم، دیدم میتوانم خیلی به این مردم محروم کمک کنم . چون اینها بیشتر از دارو به یک توجه  و یک سلام گرم  ،برای تسکین دردها و مشکلاتشون نیاز داشتند و من به عنوان یک طبیب دوست داشتم یک ذهن پذیرا و گوش شنوا برای شنیدن مشکلاتشان باشم

 شرایط درمانی خارگ امروزه در مقایسه با سالهای اولیه حضورتان در جزیره چگونه است؟

سالی که من وارد شدم بیمارستان ما مشتمل بر چند کانکس کوچیک در حول و مرکزیت یک لیل بزرگ بود . الان ، در حقیقت یک بیمارستان عمومی هستیم .و اینکه در آن بیمارستان کوچک واقعا دوستان و همکاران عزیز من که جاشون خیلی خالی هست بسیار کارهای بزرگی انجام می دادند که بعنوان مثال در اتاق عمل انجا جراح های ما عملی را انجام  دادند  که ما در بیمارستان امام خمینی تهران با هزار و یک تمهید قبل و بعد عمل انجام میدهیم  و بعد از 10 الی 15 سال بیمار هنوز هم زنده و سرحال می باشد و چیزی که این وسط هست همراه با پیشرفت در تمام امور کشور، خارگ هم، هم از لحاظ جمعیت هم از لحاظ درمانی بزرگ شده و پیشرفت کرده است و به همین جهت وزارت نفت باید نگاه و توجه ویژه ای به خارگ داشته باشد، به این دلیل که ما تنها بیمارستان تخصصی در منطقه عملیاتی و بسیار حادثه خیز این جزیره هستیم .

 اینجا منطقه عملیاتی هست که در بطن و ذات خود حادثه دارد . از شرکت های متعدد  ،حوادث ترافیکی و... که در جزیره مشغول فعالیت هستند اینها در ذات خودشان میتوانند حادثه آفرین و خطر ساز باشند بنابراین می طلبد که در سطح وزارت نفت هر چیز خوب و عالی که در نظر گرفته میشود بهترین ها بیایند به این بیمارستان تخصصی ، چه از لحاظ کادر لجستیک، چه پرسنل درمانی و تجهیزاتی.

خارگ قبلا سطح فعالیت هایش بسیار محدود تر بود ولی الان بخاطر پیشرفتی که در تمام جنبه ها صورت گرفته مخصوصا در تجمع نیروی انسانی ،حادثه خیز بودنش هم بیشتر شده است .

بنابراین نیاز به توجه بیشتر و نگاه تخصصی تر و دست باز تری برای خارگ هست . تشکر میکنیم از تمام دوستان ، مسئولین و کسانی که بودن و  الان نیستند، اسمشان نیست ولی ثمره کارشان هست.

آنقدر ثمره کارشان خوب بوده است نمیخوام بگم ایرادی نبوده چون املای ننوشته غلط نداره ولی انقدر این بردار نتیجه اش به سمت تعالی و مثبت بودن حرکت کرده که باعث شده همکاران ما اینجا با جون و دل کار کنند و اگه بخوام خواسته ای داشته باشم واقعا دلم میخواهد جوری باشد که علی رغم اینکه از خانواده دورند ثمره ای داشته باشد برای فردایشان،آرامش فکری و جسمی در کنار خانوادشان داشته باشند ،خیلی ها امدند و رفتند ولی اون گروهی که ماندن با تعلق خاطری که به این جزیره دارند این جا را خانه دومشان دانستند و  ماندند.

چه خاطره تلخ و شیرینی از دوران خدمت خود در جزیره دارید ؟

خاطرات زیاد بوده از سی پی آر های موفق از بیمارهای بدحال که اگه بداد نمی رسیدیم تلف میشدن
و خاطرات بد ؟  آره پزشکی هست و از دست رفتن بیمار و باقی ماندن خستگی بر تن.

از بچه هایی که در آب دچار خفگی می شدند،غواص هایی که  دچار حادثه میشدند و از بین رفتن اینها خاطرات تلخی هستش که خستگی را به تن ما می ذاره ،انشالله که هیچوقت برای هیچ کسی از همکاران من در هر سطحی که هستن تقدیر بد رقم نخوره.

 اگر صحبت خاصی دارید بفرمائید.

متشکرم از حضور شما

و متشکرم از مردم نازنین جزیره که در طول این ۲۳ سال در کنار ما بودن و ما را جزئی از خانواده خودشان دانستند.