مقاله تحقیقی و پژوهشی همکار پرستار خانم ثریا پارسا از کارکنان شاغل بیمارستان صنعت نفت خارگ در مجله ساینس دایرکت معتبر هلندی با موضوع "دیسترس دیابت و تعیین کننده های بالینی آن در بین بیماران مبتلا به دیابت نوع ٢" به چاپ رسید
با سلام خدمت شما سرکار
خانم پارسا
با خبر شدیم مقاله
و تحقیق شما در مجله ساینس دایرکت پذیرفته و چاپ شده ,ضمن تبریک به شما میشه توضیح بفرمایید که
قضیه از کجا شروع شد و این ایده از کجا سرچشمه گرفت و چه عاملی باعث شد که یک چنین
موضوع پژوهشی را انجام بدهید ؟
با نام خدای مهربان و
تشکر از شما بابت اینکه این مصاحبه را تدارک دیدید.
شایسته است قبل از
توضیح در رابطه با علت و نحوه ی اجرای این مطالعه، از مادر و پدرم که بی منت، مرا
در تمامی مراحل زندگی یاری نمودند و مایه ی دلگرمی من بودند تشکر نمایم.
با توجه به صنعتی شدن و
شهرنشینی، بیماری های مزمن غیرواگیرهمچون دیابت به طور چشمگیری در حال شیوع در
سراسر کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد. به طوری که آمار فدراسیون بین
المللی دیابت، در سال 2017، نشان داد که ، در کل دنیا 425 میلیون بزرگسال،
مبتلا به بیماری دیابت وجود داشته است. بیماری دیابت، اختلال مزمنی است که در اثر
ناتوانی طولانی مدت پانکراس در تولید انسولین یا زمانی که بدن توانایی استفاده
درست از انسولین را نداشته باشد، رخ می دهد. هورمون انسولین همچون یک کلید می باشد
که به گلوگز(قند) اجازه می دهد که از داخل جریان خون وارد سلول های بدن شده و به
صورت انرژی ، مورد استفاده قرار گیرد. در نتیجه، در اثر وجود اختلال در
تولید انسولین وعملکرد آن ، میزان قند در جریان خون افزایش یافته و سبب وقوع عوارض
کوتاه مدت و بلند مدت بیماری دیابت که هزینه های هنگفتی را بر افراد و
اقتصاد کشور تحمیل می کنند، می شود.
به دلیل اینکه بیماری
دیابت یک اختلال مادام العمر می باشد که درمان قطعی ندارد و بیماران به
منظور تحت کنترل قرار دادن بیماری نیازمند پیروی از فعالیت های خودمراقبتی ، تبعیت
از رژیم غذایی سالم، پایش منظم قندخون و مصرف منظم و به موقع داروها می باشند. که انجام
این اعمال سبب بروز یک سری اختلالات شایع روانشناختی همچون دیسترس دیابت می شود.
دیسترس دیابت به نگرانی های بیمار در رابطه با مزمن بودن سیر بیماری، فعالیت
های خودمراقبتی پیچیده، دسترسی به درمان و ابتلا به عوارض بیماری دیابت اطلاق
می گردد که مستقیما با مدیریت بیماری دیابت در ارتباط است. به عبارتی افزایش میزان
دیسترس دیابت سبب کنترل گلایسمی و مدیریت نامناسب بیمار شده و متعاقب با آن کیفیت
زندگی بیماران کاهش یافته و سبب پیامدهای ضعیف بیماری دیابت میگردد. از
اینرو بر آن شدیم تا مطالعه ای را به منظور بررسی دیسترس دیابت و عوامل تعیین
کننده ی بالینی آن دربین بیماران مبتلا به دیابت به دیابت نوع 2 که 90 درصد کل
بیماران را تشکیل می دهند، انجام دهیم. این پژوهش یک مطالعه توصیفی –
تحلیلی بود که 220 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 به روش نمونه گیری در دسترس
از بین بیماران واجدشرایط مراجعه کننده به درمانگاه دیابت انتخاب شددند.
یافته ها نشان دادند که ، 7/63 درصد از بیماران، دیسترس دیابت متوسط تا شدید
داشتند و بین تاریخجه ی مثبت خانوادگی، طول مدت ابتلا به بیماری دیابت و نوع درمان
ارتباط معنی داری با دیسترس دیابت وجود داشت و سطح هموگلوبین قندی شده سه ماهه،
شاخص توده ی بدنی و میزان تری گلیسیرید ، تعیین کننده های اصلی دیسترس دیابت
بودند، به عبارتی میزان دیسترس دیابت در افراد تحت درمان با انسولین، ابتلا ی
طولانی مدت به بیماری دیابت و افرادی که در بستگان درجه یک خود بیمار مبتلا به
بیماری دیابت داشتند، بالاتر بود. و همچنین در بیماران چاق ، بیماران با هموگلوبین
گلیکوزیله شده ی بالا و افراد با چربی تری گلیسیرید بالا، دیسترس دیابت
بالایی را گزارش نمودند.
در نتیجه توجه بیشتر به بیماران با این خصوصیات و پایش
منظم دیسترس دیابت و کمک به آنها برای تغییر سبک زندگی خود از یک زندگی ثابت به یک
زندگی فعال و انجام فعالیت های خودمراقبتی همچون مصرف رژیم غذایی سالم و
فعالیت بدنی می توان ان ها را در برخورداری از یک زندگی سالم و با کفایت با وجود
بیماری دیابت یاری نمود.
با تشکر از شما که
وقتتون را در اختیار ما گذاشتید.
موفق و پیروز باشید .
مصاحبه کننده : سهیلا
خراسانی
کارشناس روابط عمومی
بیمارستان نفت خارگ
